جو معلم موسیقی بچه‌هایی است که یا استعداد ندارند یا علاقه؛ ولی جو هم استعداد دارد و هم علاقه؛ استعداد و علاقه‌ی جو از کودکی به موسیقی جاز بوده ولی چون در گذران زندگی به آن هدفی که برای خودش متصور بود نرسیده، احساس سرخوردگی می‌کند. جو اکنون که در میان‌سالی است، از زندگی‌اش لذت نمی‌برد و این آغاز داستانی است که انیمیشن روح روایتگرش است.
عمده‌آثار موسوم به «روانشناسی عامه‌پسند» را می‌توان در دسته‌ی موفقیت و راه‌های رسیدن به آن جای داد. اینکه هر کسی باید هدف و رویایی داشته باشد و در طول زندگی برای رسیدن به آن هدف در تقلا؛ ولی در عالم واقع چند درصد از ما توانسته‌ایم یا می‌توانیم به اهداف و رویاهای‌مان دست یابیم؟ آیا شادی و لذت حق ما نیست چون نتوانسته‌ایم به رویاهای‌مان جامه‌ی عمل بپوشانیم؟ آیا رقابت برای درجه‌ی یک بودن و اول شدن، همان فلسفه و معنای زندگی است؟